تعیین سطح بهینه قطعه نمونه به‌منظور بررسی شاخص‌های ساختار مکانی در جنگل‌های راش نوشهر

نوع مقاله : مقاله کامل علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته دکتری جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

2 استاد گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

3 دانشیار گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

4 استاد گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیی دانشگاه تهران

چکیده

چکیده:
امروزه توصیف کمی ساختار جنگل به‌عنوان یکی از مفیدترین ابزارهای کاری در مدیریت نوین جنگل در نظر گرفته می‌شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی سطح بهینه قطعه نمونه به‌منظور برآورد صحیح و مؤثر شاخص‌های ساختاری در توده‌های راش می‌باشد. به این منظور، پارسلی به مساحت 48 هکتار در بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود به‌عنوان منطقۀ مورد مطالعه در نظر گرفته شد و گونه و قطر برابرسینۀ تمام پایه‌های درختی با قطر برابرسینۀ بیشتر از 7 سانتی‌متر ثبت شد همچنین به‌منظور تهیۀ نقشۀ موقعیت مکانی درختان، موقعیت هر یک از پایه‌های درختی با روش آزیموت و فاصله به دست آمد. سپس نمونه‌برداری با قطعات نمونه با سطوح مختلف بر روی نقشه شبیه‌سازی‌شده منطقه مورد مطالعه پیاده شدند و شاخص‌های نزدیک‌ترین همسایه (شاخص الگوی مکانی کلارک و ایوانز، شاخص آمیختگی، شاخص تمایز قطری و شاخص آمیختگی نسبی) در هر یک از این قطعات نمونه محاسبه گردید. مقایسه شاخص‌های مذکور حاصل از طرح‌های نمونه‌برداری با قطعات با سطوح1000، 1500، 2000، 3000، 4000، 5000، 7500، 10000و 12500 مترمربع با مقدار این شاخص‌ها برای کل منطقه مورد مطالعه نشان داد تنها شاخص‌های حاصل از قطعات با سطح 12500 مترمربع با شاخص‌های مذکور در کل منطقه اختلاف ندارند. ازآنجایی‌که تفسیر شاخص‌های ساختاری محاسبه شده در هر یک از قطعات نمونه با سطح 12500 مترمربع با شاخص‌های محاسبه شده برای کل توده اختلافی نشان نمی‌دهند، بنابراین به‌منظور بررسی شاخص‌های ساختاری نزدیک‌ترین همسایه در منطقه جنگلی مدنظر مادامی‌که شرایط توپوگرافی، رویشگاهی و پیشینه مدیریتی تغییر نکند می‌توان داده‌های ثبت‌شده از یک قطعه نمونه با سطح 25/1 هکتار که در حاشیه پارسل و در نزدیکی جاده قرار نگرفته باشد را به‌عنوان معرف اطلاعات منطقه مورد مطالعه جهت بررسی و ارزیابی شاخص‌های مکانی به کار گرفت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Determination of optimal plot area for studying spatial structural indices in beech forests of kheyrud, Nowshahr.

نویسندگان [English]

  • Zahra Nouri 1
  • Mahmood Zobairi 2
  • Jahangir Feghhi 3
  • Mohammadreza Marvimohajer 4
1
2
3
4
چکیده [English]

Abstract

The quantitative description of forest structure is considered as one of the most useful working tools in modern forest management. This study aims at evaluating the optimal area of sample plot for correct and effective estimation of structural parameters of beech stands. For this purpose, a compartment with an area about 48 hectare in Gorazbon district in research forest of Kheirod, Nowshar, Iran was selected in which tree species and DBH of all trees with DBH > 7 cm were recorded. In addition, for stem mapping of trees, the location of each tree was obtained using azimuth and distance method. The square sample plots with different areas were laid out on simulated map of study area and nearest neighbor of spatial indices (spatial pattern index of Clark and Evans, mingling index, diameter differentiation index, relative mingling index) were then calculated in each sample plot. The comparison of resulted spatial indices in each of sampling schemes (1000, 1500, 2000, 3000, 4000, 5000, 7500, 10000 and 12500 m2 sampl plots) with calculated spatial indices for the whole of study area indicated that only spatial indices in sample plots with area of 12500 m2 did not show any significant difference with the spatial indices for the whole of study area. As long as the topographic and forest site conditions as well as management system do not change, horizontal structural indices could be investigated with one 1.25 ha sample plot, provided that this sample plot is not established in the margin of compartment and the forest road vicinity.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Forest structure
  • Spatial Point statistics
  • Spatial Indices
  • Beech Forests
  • Iran